? تقریباً کم هستند کسانی که پیری و جوانی‌شان مثل هم باشد. خدا حضرت امام را رحمت کند که پیری و جوانی‌شان مثل هم بود. این‌گونه نبود که محافظه‌کار باشند که 99 درصد مردم در سن و سال بالا محافظه‌کار می‌شوند که صرف‌نظر از ناپسند بودن، امر طبیعی است. امام که در 27 سالگی سر الصلوه و شرح دعای سحر را نوشته، در 27 سالگی همان‌طور صحبت کرده که در 87 سالگی صحبت می‌کند. در این 60 سال انگار نه انگار که امام پیر شده و باید محافظه‌کار شود.

? الحمد لله و المنه خدا مقام رهبری را حفظ کند که همین‌گونه است که اصلاً پیری به او نمی‌آید. چون نشان پیری محافظه‌کاری است. دیدید که در انقلاب اسلامی شخصیت‌های بزرگی آرام آرام به جایی رسیدند که گفتند موشک‌ها را کنار بگذاریم و ... که این امر غیر طبیعی نیست. یعنی به‌طور طبیعی آدمی به‌جایی می‌رسد که می‌گوید این‌همه دعوا کردیم چه نتیجه‌ای گرفتیم! دیگر دعوا را رها کنیم. اما دیگری می‌گوید شاید قرار است که دعوای ما در همین آخرین لگد و مشت ما نتیجه دهد. اگر همه نتایج را خدای متعال در همین یا حسین آخر گذاشته بود، باید بگوییم یا نباید بگوییم؟ امام گفت و نتیجه هم گرفت. 80 سالگی که وقت انقلاب نیست. [در حالی که] امام در 80 سالگی وارد ایران شده. اگر امام می‌خواست محافظه‌کار شود، باید در 60 سالگی و 70 سالگی بشود و بگوید آن‌چه که باید می‌گفتیم را گفتیم و به نظر می‌رسد که نتیجه ندارد.

? یکی از بزرگان توسط یکی از شاگردان خود که مورد اعتماد طرفین بود، سفارش کرده بود که به امام بگو پایش را از روی دم شاه بردارد که کار دست ما می‌دهد. من حرف شما را قبول دارم که شاه بد است اما ما حریف او نیستیم. امام به راوی فرموده بودند من پای خود را روی دم او می‌گذارم و محکم نگه می‌دارم؛ او اگر می‌تواند دمش را بیرون بیاورد.

? مانند امام که پیری و جوانی‌اش مثل هم باشد، کم است اما اکثریت انسان‌ها این‌گونه نیستند.