در ماه رجب که ماه عبادت است و ماهی است که خدا ظاهر می‌شود یا زمینه ظهورش فراهم می‌شود و بنده به اوج عبودیت می‌رسد، فرموده‌اند استغفار که می‌کنید ـ و زیاد هم باید استغفار کنید ـ کلمه «ربی» را حذف کنید، نگویید استغفر الله ربی و اتوب الیه.
در جاهای دیگر باید ربی را بگویید. آن‌هم به این خاطر که خدا می‌فرماید من حاضرم نباشم، به‌خاطر آن‌که «ی» متکلم نباشد. ما چه کنیم که تو از وسط برخیزی؛ می‌گوید حاضرم خودم هم نباشم تا تو از وسط برخیزی.
... خدا می‌گوید برای اینکه «ی» متکلم تو را از میان بردارم، حاضرم خودم هم برداشته شوم، حاضرم «رب» را بردارم و حذف کنم تا بلکه تو از میان برداشته شوی.
بالاخره به تعبیر عرفی، هر سازی که در عالم وجود داشت، خدا زد، بلکه یکی از این سازها با ما سازگار باشد ولی نشد؛ نشد که نشد. حال که نشد، استغفار از این‌جاست. استغفار که بود، غفاریت خدا هم پس از آن خواهد بود.