جلسه چهلم ـ 15/ 11/ 94
علم، مرده‌ها را زنده می‌کند
انسان‌ها، قطع نظر از تعلیم «زنده» نیستند و قطع نظر از تعلیم قرآنی، «انسان زنده» نیستند
فرق عالم و غیر عالم، فرق بین انسان زنده و مرده است
تک تک موجودات مشمول قاعده بسیط الحقیقه هستند
معنای خلافت: جامعیت در صفات الهی و اعتدال در ظهور و بطون
انسان یک حقیقت واحد است
ارتباط انسان با جهان طبیعت تا کجاست؟
تقوا یا عین معرفت است و یا ملازم با معرفت
ارتقا و دوام حیات متوقف است بر این که چیزی از سنخ نفس و روح بر آن افزوده شود
درجه حیات انسان، به اندازه درجه معرفت و علم است
علم امر تشکیکی است و هر مرتبه علم، محبوبیت متناسب با خود را به همراه دارد
علم (چه خوب، چه بد) باعث به فعلیت رسیدن نفس می‌شود؛ لکن تفاوت در این است که این فعلیت به جمال الهی می‌انجامد یا جلال الهی
تمرد و عصیان ابلیس؛ ابلیس بالتبع مظهر جلال الهی است
تمام موجودات (به‌خاطر موجود بودن‌شان) مظهر جمال الهی هستند؛ و هرگاه جلال به تمامیت برسد، موجود را معدوم می‌کند و از میان برمی‌دارد
[حدیث 2] عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِيضَةٌ
[حدیث 3] سُئِلَ أَبُو الْحَسَنِ علیه السلام هَلْ يَسَعُ النَّاسَ تَرْكُ الْمَسْأَلَةِ عَمَّا يَحْتَاجُونَ إِلَيْهِ فَقَالَ لا