جلسه پنجاه و نه ـ 26/ 12/ 94
همه‌ی عالَم به ذکر علم مشغولند
ادامه [حدیث 1] ... وَ إِنَّهُ يَسْتَغْفِرُ لِطَالِبِ العِلمِ مَنْ فِي السَّمَاءِ وَ مَنْ فِي الأَرْضِ حَتَّى الحُوتِ فِي البَحْرِ وَ فَضْلُ العَالِمِ عَلَى العَابِدِ كَفَضْلِ القَمَرِ عَلَى سَائِرِ النُّجُومِ لَيْلَةَ البَدْرِ وَ إِنَّ العُلَمَاءَ وَرَثَةُ الأَنْبِيَاءِ إِنَّ الأَنْبِيَاءَ لَمْ يُوَرِّثُوا دِينَاراً وَ لا دِرْهَماً وَ لَكِنْ وَرَّثُوا العِلمَ فَمَنْ أَخَذَ مِنْهُ أَخَذَ بِحَظٍّ وَافِرٍ.
اولین فضیلت علم و سپس تقوا و جهاد است
همه‌ی عالَم به ذکر علم به عنوان افضل عبادات مشغولند
رشد و ارتقاء ملائک صرفاً علمی است
موجود ثابت و متوقف، ممکن نیست که باشد
معنای «مقام معلوم»
تغییر، تدریج و تحول در همه مراتب عالم (حتی بهشت) هست
عبادت عالَم، نسبت به چیزی است که عالی‌ترین درجه آن در عالم و متعلم تحقق پیدا کرده است
تمام عالم هستی بدون استثناء ثناگوی خدای متعال هستند؛ چه بدانند و چه ندانند
اثر طلب آمرزش برای اموات
تفاوت «رَحِمَ الله» و «غَفَرَ الله»
با توجه به این‌که اعظم اسمای خدای متعال اسم علیم است، عالم و متعلم سهم قابل توجه و حظ وافری از اسم اعظم دارند
تمام اعضای بدن عالم و متعلم برای آنان استغفار می‌کنند
عبادت هم مبتنی بر معرفت و هم منتج به معرفت است
هدف آفرینش به بهترین وجه در عالم و متعلم محقق می‌شود
منظور از علم، علم حقیقی است که هم نور است و هم منوّر وجود عالم و متعلم