جلسه هفتاد و هشت ـ 23/ 2/ 95
عمل بدون علم، نقصان ذاتی دارد
[حدیث ۱۰۶] عَنْ الْحَسَنِ الصَّيْقَلِ قَال: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللهِ عليه السلام يَقُولُ: «لا يَقْبَلُ اللهُ عَمَلاً إِلا بِمَعْرِفَةٍ، وَ لا مَعْرِفَةً إِلا بِعَمَلٍ؛ فَمَنْ عَرَفَ، دَلّتْهُ الْمَعْرِفَةُ عَلى الْعَمَلِ، وَ مَنْ لمْ يَعْمَلْ، فَلا مَعْرِفَةَ لهُ، أَلا إِنَّ الْإِيمَانَ بَعْضُهُ مِنْ بَعْضٍ»
پذیرش عمل یا مشروط به معرفت است یا همراه معرفت و یا نتیجه معرفت
تأثیر معرفت و عمل متقابل است؛ عمل نیز یا ایجاد معرفت می‌کند یا آن را ارتقا می‌دهد و یا آن را تثبیت می‌کند
هر چیزی در هر عالمی از عوالم، آثار مناسب خود را دارد
چیزی نداریم که بدون اثر باشد؛ وجود بی اثر نیست
امکان ندارد عمل بی اثر باشد؛ نیز ممکن نیست چیزی اثر ناهمگون داشته باشد
اشاره‌ای به معنای حبط عمل
علم و عمل رابطه دوسویه دارند؛ هم علم به عمل مناسب با خود می‌انجامد و هم عمل به علم مناسب
علم نسبت به عمل مانند روح است به بدن؛ علم و نفس سنخیت دارند
ارتباط و اتحاد نفس و بدن، نیاز به توجیه دارد
کیفیت علم داشتن نفس؛ نفس عین علم است
تبیین دیدگاه علامه طباطبایی رحمت الله علیه درباره کیفیت ارتباط نفس و بدن و پیدایش نفس
اشاره‌ای به نحوه رفتار با حیوانات موذی
حضرت ابوالفضل، تجسم فضیلت در عالم هستی
معنای ایمان: 1ـ علم و معرفت به خدا و متافیزیک و سایر اعتقادات 2ـ مجموع علم و عمل
[حدیث 107] قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: مَنْ عَمِلَ عَلى غَيْرِ عِلْمٍ، كَانَ مَا يُفْسِدُ أَكْثَرَ مِمَّا يُصْلِحُ»
عمل بدون معرفت، مستلزم جهل به لوازم عمل است
عمل بدون علم، نقصان ذاتی دارد؛ هویت و حقیقت آن پوچ و باعث ایجاد اشتهای کاذب است
کم‌ترین اثر عمل بدون علم این است که توان و انرژی انسان را هدر می‌دهد