جلسه سی‌ و هفتم ـ 1/ 11/ 94

 

[ادامه حدیث 35] ... وَ أَنَّهُ المُدَبِّرُ لَهُمْ وَ أَنَّهُمُ المُدَبَّرُونَ وَ أَنَّهُ البَاقِي وَ هُمُ الفَانُونَ وَ اسْتَدَلُّوا بِعُقُولِهِمْ عَلَى مَا رَأَوْا مِنْ خَلقِهِ مِنْ سَمَائِهِ وَ أَرْضِهِ وَ شَمْسِهِ وَ قَمَرِهِ وَ لَيْلِهِ وَ نَهَارِهِ وَ بِأَنَّ لَهُ وَ لَهُمْ خَالِقاً وَ مُدَبِّراً لَمْ يَزَل وَ لا يَزُولُ وَ عَرَفُوا بِهِ الحَسَنَ مِنَ القَبِيحِ وَ أَنَّ الظُّلمَةَ فِي الجَهْلِ وَ أَنَّ النُّورَ فِي العِلمِ فَهَذَا مَا دَلَّهُمْ عَلَيْهِ العَقْلُ

قِيلَ لَهُ فَهَل يَكْتَفِي العِبَادُ بِالعَقْلِ دُونَ غَيْرِهِ؟

قَالَ إِنَّ العَاقِلَ لِدَلالَةِ عَقْلِهِ الَّذِي جَعَلَهُ الله قِوَامَهُ وَ زِينَتَهُ وَ هِدَايَتَهُ عَلِمَ أَنَّ الله هُوَ الحَقُّ وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّهُ وَ عَلِمَ أَنَّ لِخَالِقِهِ مَحَبَّةً وَ أَنَّ لَهُ كَرَاهِيَةً وَ أَنَّ لَهُ طَاعَةً وَ أَنَّ لَهُ مَعْصِيَةً فَلَمْ يَجِدْ عَقْلَهُ يَدُلُّهُ عَلَى ذَلِكَ وَ عَلِمَ أَنَّهُ لا يُوصَلُ إِلَيْهِ إِلا بِالعِلمِ وَ طَلَبِهِ وَ أَنَّهُ لا يَنْتَفِعُ بِعَقْلِهِ إِنْ لَمْ يُصِبْ ذَلِكَ بِعِلمِهِ فَوَجَبَ عَلَى العَاقِلِ طَلَبُ العِلمِ وَ الأَدَبِ الَّذِي لا قِوَامَ لَهُ إِلا بِهِ.

عقل وجه کریم خدای متعال است؛ بنابراین از فنا استثناء شده است

بنا به نظر دقیق، عقل باقی به بقای (نه ابقای) خدای متعال است؛ بنابراین فنای ذاتی ندارد

آنچه که به عنوان فعل خدای متعال در عالم تحقق پیدا کرده است، موجود باقی می‌ماند الی الابد و خدای متعال آن را رها نمی‌کند

آیا عقل می‌تواند به خود اکتفا کند و به چیز دیگری مراجعه نکند؟ آیا با مراجعه به عقل می‌توانیم از چیزهای دیگر بی‌نیاز باشیم؟ عقل عاقل به او می‌گوید که به جای دیگر هم مراجعه کن

هیچ موجودی فدای خیرات و مصالح موجود دیگر نمی‌شود

در تکوین کراهت وجود ندارد

[حدیث 36] سَمِعْنَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ لَا غِنَى أَخْصَبُ مِنَ الْعَقْلِ وَ لَا فَقْرَ أَحَطُّ مِنَ الْحُمْقِ وَ لَا اسْتِظْهَارَ فِي أَمْرٍ بِأَكْثَرَ مِنَ الْمَشُورَةِ فِيهِ

پایان کتاب عقل و جهل

 

 

صوت

 

فیلم قسمت اول (دریافت)

 

فیلم قسمت دوم (دریافت)