کتاب توحید ـ درس 45 ـ 23/ 10/ 95

شرح اصول کافی درس 163

   

تناول به معنای سخن گفتن غیر صواب و نادرست است

بررسی امکان پیدایش یا رخداد حوادث غیرمترقبه و فراطبیعی در حوزه اعتقادات دینی

اصل اولی در طبیعت آن است که قوانین طبیعت حاکم باشد و همچنین است در هر یک از عوالم دیگر

[حدیث 41] عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: إِيَّاكُمْ وَ التَّفَكُّرَ فِي اللَّهِ وَ لَكِنْ إِذَا أَرَدْتُمْ أَنْ تَنْظُرُوا إِلَى عَظَمَتِهِ فَانْظُرُوا إِلَى عَظِيمِ خَلْقِهِ

فکر کردن در مورد صفات خدای متعال نه‌تنها منعی ندارد بلکه برای جمعی واجب و ضروری است و برای برخی مستحب مؤکد

بهترین اعمال و عبادات عبارت است از اندیشیدن در صفات، اسماء، افعال و آثار افعال خدای متعال

این روایت شامل تفکر در صفات، اسماء، افعال و آثار افعال خدای متعال نیست

تفکر فی الله ـ ذکر شده در روایت که مجاز نیست ـ اعم است از تفکر در ذات خدا و تفکر در صفات خدای متعال آن‌گونه که شایسته او نیست

وقتی گفته می‌شود در خدای متعال تفکر نکنید، یعنی نمی‌توانید تفکر کنید؛ حال اگر تفکر کنیم، غیر خدا را به‌جای خدا می‌پذیریم، اعتقادات غلط می‌شود و اخلاق و اعمالی که مبتنی بر این اعتقاد است نیز غلط می‌شود و نتیجه آن عبارت است از عدم وصول به خدای متعال

محرومیت ابدی از لقای الهی به سختی قابل اثبات است

[حدیث 42] قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَا ابْنَ آدَمَ لَوْ أَكَلَ قَلْبَكَ طَائِرٌ لَمْ يُشْبِعْهُ وَ بَصَرُكَ لَوْ وُضِعَ عَلَيْهِ خَرْقُ إِبْرَةٍ لَغَطَّاهُ تُرِيدُ أَنْ تَعْرِفَ بِهِمَا مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِنْ كُنْتَ صَادِقاً فَهَذِهِ الشَّمْسُ خَلْقٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ فَإِنْ قَدَرْتَ أَنْ تَمْلَأَ عَيْنَيْكَ مِنْهَا فَهُوَ كَمَا تَقُولُ

اگر پیامبران بخواهند آنچه که در عوالم دیگر مشاهده کرده‌اند را با زبان بشری فیزیکی که مربوط به موقعیت‌های این‌جهانی است منتقل کنند، بیان‌ناپذیر است

مشاهدات ملکوتی و جبروتی قابلیت انتقال به‌وسیله الفاظ، مفاهیم و معانی ذهنی را ندارند؛ جز از طریق تمثل، کنایه، استعاره و نماد

قلب صنوبری و قلبی که مُدرک است، اشتراک لفظی است و هیچ نسبتی با هم ندارند

ملکوت یعنی متافیزیک و باطن عالم طبیعت

 

  صوت (دریافت)

 

فیلم قسمت اول (دریافت)

 

فیلم قسمت دوم (دریافت)

 

فیلم قسمت سوم (دریافت)