حزن و عزاي محرم و صفر در گذشته و اكنون
پرسش:
كد پرسش: 44
سلام علیکم
اینکه خمینی کبیر رحمه الله علیه فرمود: اسلام را محرم و صفر زنده نگه داشته است، به خاطر روضهخوانیهایی بود که مردم در زمان پهلوی و قبل آن به آن مقید بودهاند؟ آیا در روزگار ما نیز ادامه روضه خوانیها ضرورت دارد؟
دیگر اینکه ماه صفر که به ماه حزن و اندوه اهل بیت علیهم السلام مشهور است آیا در برههای از زمان بوده است و اکنون اندوه در این ماه ضروری نیست؟ آیا این اندوه به خاطر اسارت خاندان پیامبر است یا دهه آخر آن؟ اگه اندوه طبق گفته برخی تا قیام حضرت حجت علیه السلام پابرجاست، آیا شادی دو ولادت واقع شده در ماه صفر به خاطر اندوه عظیم در این ماه تحت الشعاع قرار میگیرد و نباید شادی خود را ابراز کرد؟ این سؤال شاید در روزگاری که اصلاً این چیزها مطرح نمیشود بماند بلکه منفور است خیلی بی مغز بیاید ولی بنده چون تفاوت چندین دهه پیش تاکنون را شاهد بودهام، هنوز این تفاوت فاحش را نمیتوانم بفهمم و نمیدانم آنچه قبل بوده درست است یا این شادیها و قرمز پوشیها و آهنگهای تند در ماه محرم و صفر. اکنون صدا و سیما که پرچمدار و معلم است، فقط روزهای شهادت و دهه اول محرم را عزا میدانند و مردم غیر از برخی متدینین سنتی همینگونهاند. بالاخره مشی خود اهل بیت صلوات الله علیهم کدام بوده است؟ و ما باید چه کنیم و به فرزندانمان چه آموزش دهیم؟
كد پرسش: 44
سلام علیکم
اینکه خمینی کبیر رحمه الله علیه فرمود: اسلام را محرم و صفر زنده نگه داشته است، به خاطر روضهخوانیهایی بود که مردم در زمان پهلوی و قبل آن به آن مقید بودهاند؟ آیا در روزگار ما نیز ادامه روضه خوانیها ضرورت دارد؟
دیگر اینکه ماه صفر که به ماه حزن و اندوه اهل بیت علیهم السلام مشهور است آیا در برههای از زمان بوده است و اکنون اندوه در این ماه ضروری نیست؟ آیا این اندوه به خاطر اسارت خاندان پیامبر است یا دهه آخر آن؟ اگه اندوه طبق گفته برخی تا قیام حضرت حجت علیه السلام پابرجاست، آیا شادی دو ولادت واقع شده در ماه صفر به خاطر اندوه عظیم در این ماه تحت الشعاع قرار میگیرد و نباید شادی خود را ابراز کرد؟ این سؤال شاید در روزگاری که اصلاً این چیزها مطرح نمیشود بماند بلکه منفور است خیلی بی مغز بیاید ولی بنده چون تفاوت چندین دهه پیش تاکنون را شاهد بودهام، هنوز این تفاوت فاحش را نمیتوانم بفهمم و نمیدانم آنچه قبل بوده درست است یا این شادیها و قرمز پوشیها و آهنگهای تند در ماه محرم و صفر. اکنون صدا و سیما که پرچمدار و معلم است، فقط روزهای شهادت و دهه اول محرم را عزا میدانند و مردم غیر از برخی متدینین سنتی همینگونهاند. بالاخره مشی خود اهل بیت صلوات الله علیهم کدام بوده است؟ و ما باید چه کنیم و به فرزندانمان چه آموزش دهیم؟
پاسخ:
همانگونه که انسانها به هدایت عقل و وحی نیازمند هستند، به نشانههای آشکار هدایت عقلی و وحیانی نیز نیاز دارند تا بهآسانی از صراط مستقیم منحرف نشوند و بهآسانی در مسیر حق قرار گیرند و در نتیجه از رحمت خاص خدای متعال در همهي عوالم هستی برخوردار شوند.
قرآن، پیامبران، امامان، عالمان ربّانی و نیز عقاید، اخلاق و رفتارهای آنها از همین نشانههای آشکار هدایت عقلانی و وحیانی است. عزاداری حضرت اباعبدالله صلواتاللهوسلامهعلیه یک از مهمترین نشانههای صراط مستقیم و راه حق است که جدایی از آن، قطعاً به معنی جدایی از آموزههای قرآن و سنت و سبب محرومیت از رحمت خاص خدای متعال در دنیا و آخرت است و این اختصاص به عصر و زمان خاصی ندارد بلکه تا انسان باشد و نیاز به هدایت الهی داشته باشد، به چنین نشانههای آشکار راه حق نیز نیازمند است.
اما اینکه چند روز و شب لازم است به عزاداری و تعظیم شعائر دینی خاص محرم و صفر پرداخته شود و چگونه مراسم عزاداری انجام شود، تابع دو عامل است: 1ـ شرایط زمان و مکان 2ـ آداب و رسوم عرف متشرعان و متدینان
ممکن است در زمان و مکانی لازم باشد عزاداری روزها و هفتهها ادامه داشته باشد و در زمان و مکان دیگری، اینگونه نباشد. آداب و رسوم نیز همینگونه است؛ ممکن است در جایی سینهزنی لازم باشد و در جایی دیگر شکل دیگری از عزاداری. مهم آن است عزاداری با توجه به آداب و رسوم خاص خود، نشانهي آشکار حقانیت راه حضرت اباعبدالله صلواتاللهوسلامهعلیه باشد.
گمان بنده این است که در عصر حاضر عزاداری در دههي اول محرم و دههي آخر صفر امری شایسته است هر چند همین را نیز باید خبرگان حوزهي تبلیغ و ترویج مسائل دینی با توجه به نیازهای روحی و شرایط زمانی و مکانی و نتایج مثبت و منفی آن بررسی و تعیین نمایند.
همانگونه که انسانها به هدایت عقل و وحی نیازمند هستند، به نشانههای آشکار هدایت عقلی و وحیانی نیز نیاز دارند تا بهآسانی از صراط مستقیم منحرف نشوند و بهآسانی در مسیر حق قرار گیرند و در نتیجه از رحمت خاص خدای متعال در همهي عوالم هستی برخوردار شوند.
قرآن، پیامبران، امامان، عالمان ربّانی و نیز عقاید، اخلاق و رفتارهای آنها از همین نشانههای آشکار هدایت عقلانی و وحیانی است. عزاداری حضرت اباعبدالله صلواتاللهوسلامهعلیه یک از مهمترین نشانههای صراط مستقیم و راه حق است که جدایی از آن، قطعاً به معنی جدایی از آموزههای قرآن و سنت و سبب محرومیت از رحمت خاص خدای متعال در دنیا و آخرت است و این اختصاص به عصر و زمان خاصی ندارد بلکه تا انسان باشد و نیاز به هدایت الهی داشته باشد، به چنین نشانههای آشکار راه حق نیز نیازمند است.
اما اینکه چند روز و شب لازم است به عزاداری و تعظیم شعائر دینی خاص محرم و صفر پرداخته شود و چگونه مراسم عزاداری انجام شود، تابع دو عامل است: 1ـ شرایط زمان و مکان 2ـ آداب و رسوم عرف متشرعان و متدینان
ممکن است در زمان و مکانی لازم باشد عزاداری روزها و هفتهها ادامه داشته باشد و در زمان و مکان دیگری، اینگونه نباشد. آداب و رسوم نیز همینگونه است؛ ممکن است در جایی سینهزنی لازم باشد و در جایی دیگر شکل دیگری از عزاداری. مهم آن است عزاداری با توجه به آداب و رسوم خاص خود، نشانهي آشکار حقانیت راه حضرت اباعبدالله صلواتاللهوسلامهعلیه باشد.
گمان بنده این است که در عصر حاضر عزاداری در دههي اول محرم و دههي آخر صفر امری شایسته است هر چند همین را نیز باید خبرگان حوزهي تبلیغ و ترویج مسائل دینی با توجه به نیازهای روحی و شرایط زمانی و مکانی و نتایج مثبت و منفی آن بررسی و تعیین نمایند.