آيا ما ظهور امام زمان را مي‌بينيم؟

پرسش:
با سلام خدمت استاد بزرگوار می‌خواستم چند سوال در مورد ظهور حضرت حجت (ع) بپرسم اما نمی‌دانم چگونه بیان کنم. اگر اشتباه می‌پرسم شما به بزرگی خود این کوچک را عفو کنید.
1. در این دوره زمانه همه به همدیگر می‌گویند ظهور حضرت نزدیک است و نشانه‌های ظهور ایجاد شده است نظر شما در این‌باره چیست؟ به نظر شما آیا ظهور آن‌قدر نزدیک هست که ما نیز به خدمت ایشان برسیم؟
2. اگر ظهور نزدیک نیست چه کنیم که به دیدارشان برسیم؟ (مقصود اعمال و کردار است) اگر دعا کنیم آن‌قدر عمرمان قد می‌دهد تا زمان را درک کنیم ؟ (اگر وقت شما را نمی‌گیرد و مزاحم نیستم خواهشمندم توضیح دهید)
3. مدتی است که این مخلوق خدا دچار غمی در دل شده‌ام که هیچ چیز راضی‌ام نمی‌کند. انگار همه چیز را گم کرده‌ام. حال بدی دارم. نمی‌دانم چه باید کرد. لطفاً راهنمائی‌ام کنید که چه کاری انجام دهم با توجه به اینکه انسان ممکن الخطاست و اینجانب گناهانش از ممکن هم عبور کرده است. از شما و همه زحمات و رحماتتان سپاسگذارم
پاسخ:
سلام علیکم
1- زمان ظهور را هیچ کس نمی‌داند و اگر کسی برای ظهور زمان تعیین کند، دروغ گفته است. دوری و نزدیکی زمان ظهور نسبی است و بسته به این است که با چه چیزی مقایسه کنیم. به هر حال باید امید داشته باشیم و از خدای متعال بخواهیم عصر ظهور را درک کنیم.
مضمون برخی از روایات بر این نکته دلالت دارد که ظهور در بخش پایانی حیات بشر رخ می‌دهد، به‌گونه‌ای که پس از عصر ظهور و تجربه دوران کوتاهی از عدالت که نسبت به دوره‌های گذشته چندان طولانی نیست، انسان‌ها سیر نزولی را طی کرده و به مرحله حیوانی سقوط می‌کنند و نشانه‌های پایان کار جهان و برپایی قیامت آشکار می‌شود. اگر این‌گونه باشد، نزدیک بودن ظهور، به‌معنی عرفی نخواهد بود.
علاوه بر این‌که عصر ظهور پس از آمادگی انسان‌ها برای اجرای عدالت در حوزه شخصی و اجتماعی آغاز می‌شود و این آمادگی بر اعتدال یا عدالت درونی استوار است و تا انسان‌ها از درون خود عدالت‌ورزیدن را نخواهند و تجربه نکنند، آماده عصر ظهور نیستند و طلب عدالت پس از شناخت عدالت و مصادیق فردی و جمعی، ظاهری و باطنی، سیاسی و اقتصادی، اعتقادی و اخلاقی تحقق می‌پذیرد.
2- بهترین دعا برای درک حضور آن عصر طلایی و حضرت ولی‌الله خاتم، شناخت انسان و جهان و مقصد خلقت و سیر انسان و جهان و دعای عملی است، نه لفظی و قولی؛ هر چند دعای زبانی هم با وجود دعای عملی و رفتاری پس از معرفت‌های یادشده، سودمند است ولی دعای بدون عمل و عمل بدون میل و شوق درونی و شوق بدون استعداد ذاتی، آب در هاون کوبیدن است.
3- امید داشتن به رحمت گسترده الهی، افزودن بر گستره و ژرفای فهم و معرفت و عمل به وظایف با شوق در مورد خواسته شما بسی موثر است.