معنای دینی بودن علم نه آن است که گزاره‌های علمی را از درون دین استخراج کنیم، بلکه به این معناست که مبانی علم، الهی باشد. یعنی اگر مجموعه جهان طبیعت را فیض خدای متعال، جلوه‌ای از جلوه‌ها و شأنی از شؤون خدای متعال بدانیم، به‌گونه‌ای که طبیعتی را می‌شناسیم که فعل خدای متعال است، به این منظور می‌شناسیم که به آن غایت برسیم که آن غایت خدای متعال است، این علمی که مبدأ و منتهای آن خدای متعال باشد، تزکیه‌آور است. همچنان که لحظه به لحظه، قدم به قدم و نکته به نکته بر ذهنیات ما افزوده می‌شود، همراه با آن تهذیب هم انجام می‌شود.

محال است که علم از این حیثیتش در ذهن یا نفس ما وارد شود و تهذیب به همراه خود نداشته باشد.

به همین جهت است که مذاکره علم افضل عبادات است.

خاطره‌ای از مرحوم استاد سیدجلال الدین آشتیانی را نیز در این قطعه بشنوید.

دریافت