ارتقای خلق، علت شادمانی خاندان پیامبر در عید اسلامی

گفتارهایی درباره عید (1) ـ 12/ 9/ 1383

انسان خطاپذیر، آرای خطاپذیر دارد؛ اگرچه خطاپذیری با خطا بودن برابر نیست

یادآوری نکاتی درباره ماه مبارک رمضان و ماه ذی الحجه

پایان ماه مبارک رمضان و پایان دهه اول ذی الحجه عید محمدی است

آثار و برکات این دو زمان از جنبه‌های مختلف با هم شباهت دارند

عید پایان دهه دوم ذی الحجه، عید ایمانی است، نه اسلامی؛ عید علوی است

خدای متعال هرگاه حبیبش را خطاب می‌کند، به نام احمد خطاب می‌کند

وصف، حمد، ستایش و تعریفی بزرگ‌تر از نام «احمد» در عالم هستی وجود ندارد

چرا در زمین و جهان طبیعت آن حضرت را محمد خطاب می‌کنند و نه احمد؟ زیرا برای اهل فهم احمد جای احد را می‌گرفت، و حال آن‌که احمد، ظهور و تجلی احد است و برای عامه مردم باعث گرایش به لغو و خروج از ایمان می‌شد

وجود مبارک حضرت ختمی مرتبت، خود عالی‌ترین حمد الهی است

در آسمان که جای هشیاری است، محل ظهور احمدیت است، چون احمد در آن‌جا مانع احدیت نیست و با آن تقابل ندارد؛ عبودیت با ربوبیت ناسازگاری ندارد بلکه با همه وجود ربوبیت را نشان می‌دهد

بنابراین کسی که در آسمان‌ها «احمد» است و اولین کسی که او را به این نام نهاده و اولین کسی که از ازل تا ابد پیوسته او را حمد و ستایش می‌کرده، خود خداست و کسی که در عین این‌که محب خداست، محبوب او نیز هست و همه عالم به تبع خدای متعال در حمد و ستایش او هستند و این‌چنین هیبت و جلال و قدر و عظمت داشته باشد، متأثر از موجودات طبیعی، برزخی و موجودات اخروی و عقلی نمی‌شود

نکته اینجاست که در عین حال که چنین موجودی است، پس از ماه مبارک رمضان و دهه اول ذی الحجه به خاطر جشن بزرگی که رخ داده، شادمان می‌شود

علت این شادمانی و متأثر شدن چیست؟

وجود مبارک پیامبر و خاندان مطهر او در عین حال که زمینی است، آسمانی است و در عین حال که آسمانی است، زمینی است؛ در عین حال که در قرب او ادنی است، در اسفل سافلین حضور دارد

علت سرور پیامبر، تنزل پیامبر در مقام خلق نیست، بلکه این خلق به‌خاطر آنچه در ماه مبارک رمضان و دهه اول ذی الحجه رخ می‌دهد، چنان ارتقا پیدا کرده است که می‌تواند اسباب و زمینه‌های شادی روح رسول خدا را فراهم کند

رابطه ولایت و نبوت

جشن ولایت بر جشن نبوت تقدم دارد

شناخت تام و تمام وجود پیامبر، تنها به‌وسیله امیرالمؤمنین انجام می‌شود و شناخت وجود امیرالمؤمنین نیز تنها به وسیله پیامبر؛ به این علت که هر دو یک حقیقت و یک نور واحد هستند

شادمانی پیامبر و خاندان پیامبر به این خاطر است که در بندگان خدا و به تعبیر دقیق‌تر محبان خاندان پیامبر تحولی عمیق و همه جانبه رخ می‌دهد

معانی عید با توجه به مطالب گفته شده:

1ـ معنای عرفی: هرکس که کار نیک و پسندیده انجام بدهد، اگر قابل توجه باشد، شادمان خواهد شد. بنابراین چون در ماه ماه مبارک رمضان عبادات و اعمال بزرگی انجام شده است که پاداش بزرگی به دنبال دارد و چون خالصانه‌ترین عمل است، بنابراین پاداش آن‌هم ناب‌ترین پاداش است. بر این اساس کسی که منتظر ناب‌ترین پاداش باشد، یقیناً خوشحال است و عید نیز یعنی شادمانی

تفاوت ماه مبارک رمضان و دهه اول ذی حجه: آنچه در دهه اول ذی حجه رخ می‌دهد، عبارت است از هجرت کردن از وجود خویش، خارج شدن از خویش و نگاه کردن به بیرون خویش و در نتیجه نفی کردن بیرون از خویش که مقدمات آن در ماه مبارک رمضان فراهم شده است

اشاره‌ای به اسرار برخی از اعمال حج

پس از عید دهه دوم ذی حجه دیگر خبری نیست؛ بعد از این که کسی از شر نفس و پس از آن از شر ابلیس نجات پیدا کرد، شایستگی همراهی و همپایی با ولی الله اعظم الهی را پیدا کرده است؛ بالاتر از این شایستگی و لیاقت نمی‌توان پیدا کرد

2ـ معنای اصطلاحی و حقیقی، یعنی عید بازگشتن؛ بازگشت به فطرت پاک الهی خویش

انسان‌ها با ورود در جهان طبیعت، رنگ و صبغه غیر خدا و کثرت را به خود گرفته‌اند و از فطرت خویش دور شده‌اند و بازگشت آن کار بسیار بزرگ و سخت است

اشاره‌ای به درخواست آدم و حوا علیهما السلام برای الحاق به خاندان پیامبر و پاسخ آن

بر این اساس که ورود در جهان طبیعت برای الحاق به خاندان پیامبر بوده است، کسی که بتواند به فطرت الهی خویش بازگردد، می‌توان گفت چنین کسی عید دارد یعنی به اصل خویش بازگشته است

صوت (دریافت)

فیلم قسمت اول (دریافت)

فیلم قسمت دوم (دریافت)

فیلم قسمت سوم (دریافت)