(118) عمل به عقل روشمند، عمل مطابق با سنت نبوی است
جلسه صد و هجده ـ 31/ 4/ 95
عمل به عقل روشمند، عمل مطابق با سنت نبوی است
[حدیث 209] عَنْ زُرَارَةَ بْنِ أَعْيَنَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: كُلُّ مَنْ تَعَدَّى السُّنَّةَ رُدَّ إِلَى السُّنَّة
مقصود از سنت در روایت چیست؟
این روایت یا ناظر به عبادات خاص است که باید طبق سنت عمل کرد یا اینکه مقصود از سنت مجموعه عقل و نقل و تعالیم وحیانی و عقلی پیامبر باشد که احتمال اخیر دقیقتر است
[حدیث 210] قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صلوات الله و سلامه علیه السُّنَّةُ سُنَّتَانِ سُنَّةٌ فِي فَرِيضَةٍ الاخْذُ بِهَا هُدًى وَ تَرْكُهَا ضَلالَةٌ وَ سُنَّةٌ فِي غَيْرِ فَرِيضَةٍ الاخْذُ بِهَا فَضِيلَةٌ وَ تَرْكُهَا إِلَى غَيْرِ خَطِيئَة
کسانی که به عقل روشمند عمل میکنند، مطابق با سنت نبوی عمل میکنند هرچند خود ندانند
شاهد روایی: ما تقرب العبد الى بشيء مثل ما افترضته عليه، و لا يزال يتقرب الى بالنوافل حتى احببته ...
قرب فرائض و تفاوت آن با قرب نوافل
آن اندازه که فرائض به عبودیت و سلب و نفی انانیت میانجامند، نوافل این خاصیت را ندارند، زیرا در فرائض انسان حق انتخاب ندارد، بر خلاف نوافل/ کمالی که در قرب فرائض وجود دارد، در هیچ قربی وجود ندارد
در قرب فرائض چنان فقر وجودی انسان آشکار میشود که هر کاری که انجام میدهد، کار خدای متعال است
نوع توحید فاعلی که در قرآن آمده، ناظر به قرب فرائض است
در قرب نوافل نحوهای از دوئیت و غیریت وجود دارد؛ اما در قرب فرائض دوئیت و غیریت برخاسته میشود
پایان کتاب فضل علم