توصیههایی برای زیارت اربعین
توصیههایی برای زیارت اربعین
1ـ در پیادهروی اصلاً عجله نباشد، هر قدمی که برمیداریم یک تأثیر ویژه نفسانی، روحانی و قلبی بر وجود ما دارد که جایگزین ندارد
2ـ به کسانی که در مسیر پیادهروی دچار مشکل میشوند و احتیاج به کمک دارند، در حد توانمان کمک کنیم. از افراد سبقت نگیریم. سعی نکنیم که مثلاً خود را بهجای بهتر، غذای بهتر و مانند آن برسانیم
3ـ با توجه به اینکه این مسیر بهنوعی نمادی است برای سفری که اهل بیت امام حسین علیه الصلات و السلام از کربلا به کوفه و شام و بالعکس داشتند، بنابراین اگر لازم هست که باید غذا بخوریم، سلامت و توان و انرژی خود را حفظ کنیم، اما در حین حال خوشخوری نباید انجام شود. نباید به این فکر باشیم که کجا غذای بهتر میدهند.
و مخصوصاً چون این پیادهروی نمادین است و در واقع در کاروان اهل بیت امام حسین علیه الصلات و السلام داریم شرکت میکنیم، قطعاً و یقیناً باید آن حزن و اندوه و ویژگیهایی که افراد حاضر در کاروان اهل بیت امام حسین دارند را باید داشته باشیم.
4ـ خودِ قدم زدن در مسیر این پیادهروی یک عبادت است، توجه به خاندان پیامبر یک عبادت دیگر است، ذکر آن خاندان عبادت دیگری است. بنابراین در حال راه رفتن حداقل تا آنجایی که توانایی نفس کشیدن داریم و خیلی به سختی نیفتادیم، حتماً ذکر اهل بیت پیامبر علیهم الصلات و السلام را داشته باشیم. صلوات فرستادن بسیار خوب است. طلب همراهی و همپایی داشتن با خاندان پیامبر و محیایمان را محیای خاندان پیامبر خواستن بسیار خوب است. بالاخره ذکر بگوییم و ذکرهای مناسب با امام حسین علیه الصلات و السلام.
تا اندازهای هم لعن بر قاتلان امام حسین و کسانی که به اهل بیت او ستم کردند، جزء عبادات بسیار خوب است. لعن در مواردی که مجاز دانسته شده، عبادت است. لکن بسیار گفتن آن ضمن اینکه لعن به ابن زیاد است، تا اندازهای که خطها روشن باشد و مراقب باشیم در چاه ویلی که آنها افتادند نیفتیم، امر پسندیده است، اما اینکه ابن زیاد را پیوسته به زبان بیاوریم و در ذهن خود تصور کنیم، خوب نیست. مانند توبه کردن است. اصل اینکه آدم استغفر الله ربی و اتوب الیه بگوید، امر پسندیدهای است، اما اینکه گناهانش را چندین بار در ذهن خود داشته باشد تا پشیمان باشد و تکرار نکند، امر پسندیدهای است. اما اینکه پیوسته گناهان را در ذهن خود بیاوریم و توبه کنیم، امر پسندیدهای نیست. حد معینی باید داشته باشد.
5ـ از عبادات رایجمان نباید غفلت کنیم، یعنی نمازمان را اول وقت بخوانیم، چند آیه قرآن که میخوانیم، به وقت خود بخوانیم. اگر اهل تهجد هستیم، نماز شب را فراموش نکنیم. اینگونه نباشد که فکر میکنیم که الان یک کار بسیار فوق العادهای انجام میدهیم که جای همه را میگیرد. تمام کارها و عبادات روزانه و شبانهمان بر سر جای خود باشد، در عین حال پیادهروی هم نور علی نور خواهد بود.