یکی از معانی ثارالله این است که خدای متعال خون‌بهای امام حسین (صلوات الله و سلامه علیه) است.

در این زمینه دو روایت داریم که یکی در کتاب‌های مشهور نیامده است و دیگری که هم که در جوامع روایی آمده، مُرسَل است و مُسنَد نیست. با توجه به اینکه در حوزه معارف دینی بخش فروعات و احکام شرعی باید کاملاً مستند به روایات باشد و روایات مؤسِس حکم دینی است. در حوزه عبادات به معنای خاص و تعبدیات، عقل توان ورود ندارد، چنان‌که کشف و شهود غیرمعصوم نیز در آن حوزه وارد نمی‌شود.

اما در حوزه معارف و عقاید، آنچه که مربوط به ایمان و مبادی و مبانی آن است و در حوزه اخلاق، روایات مؤسِس نیستند، بلکه اگر موافق مدرَکات عقلی برهانی یا استقرایی باشند، مؤید حکم عقل خواهند بود و الا در این‌گونه موارد یا باید آیات و روایاتی که مخالف عقل صریح و عقل برهانی یا عقل تجربی و استقرایی است، تأویل شوند ـ اگر تأویلی وجود دارد که به نظر می‌رسد برای اهل تأمل و تعمق وجود دارد ـ یا اگر تأویل صحیح و مناسب وجود نداشت، در این‌گونه موارد عقل، مخصِص یا مقید و یا سبب مشروط شدن آن خواهد شد.