درس بيست و هشتم: انسان شناسي از ديدگاه سيد حيدر آملي (انسان پيش از ط
توحيد
وي نخست توحيد را به توحيد الوهي و وجودي تقسيم ميكند و توحيد الوهي را توحيد انبياء و توحيد وجودي را توحيد اولياء ميداند. نظرية عرفاني سيد در توحيد وجودي مطرح ميشود. اين توحيد از دو منظر قابل فهم و مشاهده است. از منظر اهل طريقت كه به مقتضاي الشريعة اقوالي و الطريقة افعالي و الحقيقة احوالي، (ر.ك. اسرار الشريعه، 8 )، كارهايشان چون كارهاي انبياء است، و از منظر اهل حقيقت كه حالاتشان چون انبياء است.
وي نخست توحيد را به توحيد الوهي و وجودي تقسيم ميكند و توحيد الوهي را توحيد انبياء و توحيد وجودي را توحيد اولياء ميداند. نظرية عرفاني سيد در توحيد وجودي مطرح ميشود. اين توحيد از دو منظر قابل فهم و مشاهده است. از منظر اهل طريقت كه به مقتضاي الشريعة اقوالي و الطريقة افعالي و الحقيقة احوالي، (ر.ك. اسرار الشريعه، 8 )، كارهايشان چون كارهاي انبياء است، و از منظر اهل حقيقت كه حالاتشان چون انبياء است.
درس بيست ونهم :اسامي و اوصاف حقيقت كلي تعين نخست
انسان پيش از طبيعت
اسامي و اوصاف حقيقت كلي متعيّن نخست
چون حق تعالي تنزل از حضرت ذات به حضرت اسماء و صفات و از آن مرتبه به حضرت اكوان كه از آن به عالَم تعبير كردهاند و نيز ظهور در صورتهاي آن مراتب را اراده كرد، نخست به صورت حقيقت كلي كه انسان كبير يا آدم نام دارد، ظاهر شد و بدان تعين يافت. اين حقيقت، چنانكه گفته شد حقيقتِ احديتِ جمعِ وجود، نام دارد كه از جهتي مطلق و كلي است و از همين جهت اولين تعين است (ر.ك. نقد النقود، 157). و داراي كمالات بيشماري است و با توجه به هر يك از وجوه و كمالات آن اسمي و وصفي دارد كه به اختصار از اين قرار است: