پرسش (201):
با سلام. استاد در زيارت امين الله به چند مقام و احوال عرفان مثل طمأنينه، رضا، محبت، اشتياق، صبر و شکر اشاره شده است. ولي نکته قابل توجه در عباراتش که از عبارات ديگر دعاها متفاوت بود
1ـ «صابرة علي نزول بلائک» آيا بلائک که آمده، مي‌تواند متفاوت از بلاهاي ديگر در مقام صبر اشاره کند؟
2ـ «شاکرة لفواضل نعمائک» مي‌تواند متفاوت از شکر نعمت‌ها باشد؟ «لفواضل» منظور عرفانيش چه مي‌تواند باشد؟
3ـ «مشتاقة الي فرحة لقائک» گفته، نه «مشتاقة الي لقائک». در دعاهاي ديگر لقائک تنها اشاره شده، مي‌تواند اشاره به مقام يا منظور خاصي باشد؟

پاسخ:
عليکم السلام و رحمة الله
همان‌گونه که مراتب وجود يا ظهور از جهت قوت و شدت متفاوت است، مراتب تعينات وجود و ظهور نيز از جهت‌هاي يادشده با هم تفاوت دارند. بلاء «ربّ» با بلائي که مستند به «کاف» خطاب يا «هاء» غايب يا «ياء» متکلم باشد، تفاوت دارد. همين‌گونه است نعمت و لقائي که به «ربّ» يا «کاف» خطاب يا «هاء» غايب يا «ياء» متکلم منسوب باشد.
فضل ممکن است اشاره به چيزي باشد که بنده انتظار آن را ندارد يا اسباب آن را فراهم نکرده يا شرايط موجود براي آن بسنده نيست يا خارق‌العاده است. با توجه به اين احتمالات، مي‌توان فواضل نعمائک را تفسير نمود و شکر آن هم با شکر نعمت متفاوت خواهد بود.
لقاء خداي متعال نيز درجات و گونه‌هاي متعدد و متفاوتي دارد. به عنوان نمونه، لقاء جمعي يا اعتدالي که به‌حسب ظاهر براي اهل لقاء الله مطلوب است؛ لقاء جمال خدا و جلال او که براي اخص خواص از بندگان نيز قابل تحمل نيست و شايد جز براي مخلَصين قابل تحمل نباشد. اين‌گونه يا اين مراتب از لقاء «ختامه مسک» است که به هر کس ندهندش، چون کسي تاب تحمل آن را ندارد.
فرحة لقائک ممکن است اشاره به لقاء اعظم اسماء جمال داشته باشد که درک و تحمل آن يا اختصاص به مخلَصين يا ممکن است بالاصاله اختصاص به آن‌ها داشته باشد.