(96) در حوزه باورها، خطر کردن معنا ندارد
جلسه نود و شش ـ 26/ 3/ 95
شب دهم ماه مبارک رمضان ۱۴۳۷
در حوزه باورها، خطر کردن معنا ندارد
[حدیث 133] عَنْ حَمْزَةَ بْنِ الطَّيَّارِ أَنَّهُ عَرَضَ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام بَعْضَ خُطَبِ أَبِيهِ حَتَّى إِذَا بَلَغَ مَوْضِعاً مِنْهَا قَالَ لَهُ كُفَّ وَ اسْكُتْ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام لا يَسَعُكُمْ فِيمَا يَنْزِلُ بِكُمْ مِمَّا لا تَعْلَمُونَ إِلا الْكَفُّ عَنْهُ وَ التَّثَبُّتُ وَ الرَّدُّ إِلَى أَئِمَّةِ الْهُدَى حَتَّى يَحْمِلُوكُمْ فِيهِ عَلَى الْقَصْدِ وَ يَجْلُوا عَنْكُمْ فِيهِ الْعَمَى وَ يُعَرِّفُوكُمْ فِيهِ الْحَقَّ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ
در حوزه معنویات و باورها، خطر کردن (ریسک کردن) معنا ندارد
روایات نیز مانند آیات قرآن محکم و متشابه دارد که باید متشابهات را به محکمات برگرداند
همچنانکه علم و ذکر دارای مراتبند، اهل علم و ذکر نیز دارای مراتب هستند
[حدیث 134] عَنْ سُفْيَانَ بْنِ عُيَيْنَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ وَجَدْتُ عِلْمَ النَّاسِ كُلَّهُ فِي أَرْبَعٍ أَوَّلُهَا أَنْ تَعْرِفَ رَبَّكَ وَ الثَّانِي أَنْ تَعْرِفَ مَا صَنَعَ بِكَ وَ الثَّالِثُ أَنْ تَعْرِفَ مَا أَرَادَ مِنْكَ وَ الرَّابِعُ أَنْ تَعْرِفَ مَا يُخْرِجُكَ مِنْ دِينِكَ.
به طور کلی علوم را به دو دسته میتوان تقسیم کرد:
1ـ علومی که هر کسی بدان نیاز دارد (علوم متعلق به احوال مبدأ و معاد (اجمالی و تفصیلی)، علوم مربوط به فضایل و رذایل، علوم مربوط به اعمال و عبادات)
2ـ علومی که گروهی آن را بدانند، برای همگان بسنده است (علوم مربوط به کشف قوانین تکوینی، قراردادهای اجتماعی و ساخت ابزارهای زندگی)
ضرورت سرعت و دقت در طی مسیر کمال
مروری بر خاطرات زمانهای دور، روزگاری که تلویزیون دو شبکه داشت
عالم آخرت به تفصیل شناخته نشده؛ در عالم آخرت خستگی معنا ندارد
همه انسانها نیازمند به علم اخلاق هستند
تفاوت مجتهد با غیر مجتهد در آن است که مجتهد بار دیگران را بر دوش میکشد
[حدیث 135] عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مَا حَقُّ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ فَقَالَ أَنْ يَقُولُوا مَا يَعْلَمُونَ وَ يَكُفُّوا عَمَّا لا يَعْلَمُونَ فَإِذَا فَعَلُوا ذَلِكَ فَقَدْ أَدَّوْا إِلَى اللَّهِ حَقَّه
حوزه زبان و اظهار علم و فضل، هم از مهمترین ابزار رشد، کمال، سعادت و بهشت است و هم از مهمترین ابزار سقوط، ذلت، شقاوت و جهنم
زبان برخلاف سایر اعضا، هم به خود نفع و ضرر میرساند و هم به دیگران
مهمترین عامل زندگی روان و راحت و همراه با آرامش، اعتماد کردن بر دیگران است
اگر دروغ فراگیر شود، اعتماد از بین میرود