1ـ1ـ 7ـ انسان و اسم اعظم
هيچ اسمي از اسم رحمن به اسم اعظم الله نزديكتر نيست و از اين‌رو، همه موجودات و مخلوقات خواه بالقوه باشد خواه بالفعل، به واسطة اسم رحمن از حق تعالي صادر مي‌شود و نيز همه آن‌چه كه حق تعالي به موجودات عطا مي‌كند خواه علم باشد، خواه كمال و خواه نقص، از دو دست رحمن، كه به دو صفت جمال و جلال از آن تعبير مي‌شود، به آن‌ها مي‌رسد. اسم رحمن در همه هستي تصرف مي‌كند زيرا همو خليفه حق تعالي است و عزل و نصب و منع و عطا به دست او انجام مي‌شود؛ خير و شرّ از او صادر مي‌شود؛ عطاء و تصرف و امر و نهي، همه به واسطة او انجام مي‌شود چنان‌كه امام صادق (ع) فرمود: لماّ خلق الله العقل، قال له أقبل! فأقبل. ثم قال له أدبر! فأدبر. ثم قال: و عزّتي و جلالي ما خلقت خلقاً هو اَحبّ اليّ منك. بك آخذ و بك اُعطي و عليك اُثيب، (بحار الانوار، 1، 97). بدان اشاره دارد. چنان‌كه گفته شد رحمن اولين مظهر حق تعالي است و از اين جهت انسان حقيقي است؛ بنابر اين آن‌چه به رحمن نسبت داده شده است به انسان نيز نسبت داده مي‌شود.