پرسش (125):
سلام و با آرزوي ايامي خوش و سرشار از توفيق
طلب کمکي داشتم از محضرتون.
مدتي است که درگير يک تابو شده‌ام. براي حل يکي از معضلات نفسم مدام برنامه‌ريزي مي‌کنم و هر روز برنامه‌ام را نقض مي‌کنم. اراده‌ام در همين زمينه خاص به صفر رسيده، در حالي که در مجموع انسان کم اراده‌اي نيستم. نفسم چنان سرکش شده که علي رقم برنامه‌ريزي هر روز خلاف آن عمل مي‌کنم و در جهت بدتر شدن شرايط مدام به پيش مي‌رم.
از دست خودم کلافه شدم و از دست اين‌همه تصميمي که هربار اجرا نمي‌شه و مي‌دونم همين باعث جري‌تر شدن نفس سرکشم شده. اون‌قدر مستأصل شدم که در بقيه امورات زندگي‌ام هم تأثير گذاشته و هر لحظه زندگي در طلب اين مبارزه و پيروزي به سر مي‌برم. اما دريغ

پاسخ:
همت و اراده همه دارند، تنها در جايي از آن استفاده مي‌کنند که براي‌شان مهم باشد. براي گرفتن يک مدرک علمي نه‌چندان مهم سال‌ها تلاش مي‌کنند؛ براي رسيدن به ابزار خور و خواب يک عمر مي‌کوشند، چون مي‌دانند و مي‌خواهند. اگر بندگان خدا سعادت و کمال خود را به اندازه يک مدرک علمي نه‌چندان مهم مي‌دانستند، آن را مي‌خواستند و با همت و اراده‌ي خدادادي بدان مي‌رسند. پس اگر کسي نمي‌تواند يا نمي‌رسد، اين نه به سبب ناتواني يا نداشتن همت و اراده‌ي قوي است، بلکه به سبب نشناختن است. پس بايد تلاش کنيم بشناسيم همه چيز را.
در شرايطي که بدان اشاره کرديد، شايد تصميم‌ها را کوچک کردن و قابل اجرا بودن آن‌ها تسکيني باشد. خداوند به‌طور خاص کمکتان کند.