پرسش (200):
سلام عليکم
مدتي است که درگير قصه غريبي شده‌ام. براي مطالبه خواسته‌اي با اشکم و گريه و زاري به درگاهش دعا مي‌کنم، چند روز آن خواسته برآورده مي‌شود و صفت رذيله‌اي که خواهان رفعش بودم در من به کلي محو مي‌شود. به ناگاه وسوسه‌اي به جانم مي‌افتد که من توانستم بر صفتي زشت غلبه کنم و يا اينکه پس من لايق ترک اين معاصي بودم ... در همان حال مي‌ترسم که اين عجب همه چيز را آتش زند. استغفار مي‌کنم و به خدا عرضه مي‌کنم همه چيز از توست. اما اون رضايت خاطري که از خودم بدست آوردم را نمي‌تونم حذفش کنم و بعد در فاصله‌اي کوتاه رذيله اخلاقي بر مي‌گردد. با همان شدت و شايد بدتر ...
اين تسلسل غريب و اين وسواس بيمارگونه ديوانه‌ام کرده است.
براي رهايي از اين رضايت از خود و ترک عجب چه بايد بکنم؟ آيا اين قصه واقعي است يا من گرفتار توهم شده‌ام؟