پرسش (96):
با عرض سلام و تشکر بسيار خدمت استاد عزيز از پاسخگويي به سؤالات قبلي اينجانب در باب دلتنگي براي خدا.
فرمايش حضرتعالي کاملاً درست است، درباره خودم فکر ميکنم عيني نبودن خدا به شکل مادي، نيمي از دلتنگي را تشکيل ميدهد ولي علت اصلي اينکه من براي خدا حس دلتنگي نميکنم اين است که او را به عنوان محبوب واقعي نميشناسم. در همين باب استاد محترم لطفا مرا بيشتر راهنمايي بفرماييد.
با توجه به اينکه دو هفته آينده براي اولين بار به حول و قوه الهي ان شاء الله عازم سفر عمره هستم، راه و چاه را نميدانم. از طرفي بسيار آرزوي اين سفر را داشتم و در حال حاضر هم شوق بسيار براي رفتن دارم و فکر ميکنم شايد بتوانم با اين سفر خداوند متعال را بهتر بشناسم و اتفاقي بيفتد که او جاي همه را در دل من بگيرد.
[1] سؤالم اين است که چطور ميتوانم از اين سفر به نحوي استفاده کنم که در بازگشت، خداوند محبوب من شده باشد و دلتنگي (همان نصفه باقيمانده که فرموديد) براي او رخ بدهد؟
[2] سؤال ديگر اين است که اگر ان شاء الله تغييرات معنوي در من رخ بدهد، چطور بايد مراقبت کنم تا اين تغييرات پابرجا بماند؟
[3] سؤال سوم، شنيدهام براي اولين بار سه دعاي اول زائر برآورده ميگردد. لطفاً راهنمايي بفرماييد بهترين دعاها چيست و در کجاها بايد اين دعاها را بکنم؟ هيچي نميدانم استاد لطفاً کمک کنيد.
از لطف شما بسيار سپاسگزارم. برايتان دعا ميکنم در آن دنيا هم مانند اين دنيا سربلند باشيد.