التزام عملی صادقانه‌ی همراه با محبت، نشان صدق ایمان

گزیده شرح اصول کافی ـ درس 169

کسی به حقیقت ایمان دست یافته است که علاوه بر رکن اول، التزام عملی داشته باشد و التزام عملی او اولاً صادقانه و ثانیاً ریشه در محبت الهی داشته باشد.

این وقتی اتفاق می‌افتد که محبت بنده به خدای متعال از محبت به پدر و مادر، خواهر، فرزند، قوم و خویش، مال، تجارت، مغازه، خانه و زندگی بیشتر باشد

اگر محبت به خدای متعال بیشتر از این‌ها شد، این نشان صدق و حقیقی بودن ایمان است.

معنای این‌که محبتش به خدای متعال از محبت این‌ها بیشتر است، آن است که می‌تواند این‌ها را با طیب خاطر، با رضایت و بدون سختی در مسیری که خدای متعال امر کرده و یا اگر امر نکرده، به اشارات می‌توان فهمید که مرغوب و محبوب خدای متعال است، به‌راحتی هزینه کند و از دست بدهد؛ می‌تواند سختی‌ها و گرفتاری‌های دنیا را که ناشی از دست دادن این‌ها باشد، به‌راحتی و به عینِ رضا تحمل کند.

کسی که این‌گونه باشد، حقیقت ایمان را دارد. در غیر این صورت درجاتی از ایمان را دارد، ایمان هست و حقیقی هم هست، ولی حقیقت ایمان نیست، بلکه درجاتی از مراتب ایمان خواهد بود.

صوت