جلسه بیست و پنجم ـ 2/ 10/ 94

ادامه [حدیث 26] عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ العَقْلَ قَالَ لَهُ أَقْبِل فَأَقْبَلَ ثُمَّ قَالَ لَهُ أَدْبِرْ فَأَدْبَرَ فَقَالَ وَ عِزَّتِي وَ جَلالي مَا خَلَقْتُ خَلقاً أَحْسَنَ مِنْكَ إِيَّاكَ آمُرُ وَ إِيَّاكَ أَنْهَى وَ إِيَّاكَ أُثِيبُ وَ إِيَّاكَ أُعَاقِبُ.

معنای اقبال و ادبار عقل

1ـ اقبال: نزول و ورود در عالم کثرت و طی کردن عوالم در سیر نزولی 2ـ ادبار: بازگشتن از کثرت به وحدت و طی کردن عوالم در سیر صعودی

این معنا با عقل به معنای عقل کلی سعی تناسب بیشتری دارد

2ـ اقبال: تقرب به خدای متعال به‌وسیله معرفت و یقین؛ ادبار: تقرب به وسیله عمل صالح

این معنا با عقل به معنای دوم و سوم (عقل جزیی و نفس ناطقه) تناسب بیشتری دارد

تقرب به وسیله معرفت، اسرع و اوسع است و تقرب به وسیله عمل صالح در سنجش با تقرب با معرفت، ادبار به حساب می‌آید؛ گرچه عمل صالح نیز خالی از حداقل معرفت نیست

3ـ اقبال: توجه به حق تعالی و عوالم قدسی و لوازم آن؛ ادبار: روگردانی از دنیا و متعلقات آن

عدم التزام عملی به لوازم ایمان، نشان نقصان ایمان است

4ـ اقبال: حرکت از خلق به حق و استغراق در حق و غفلت از خلق؛ ادبار: غفلت از حق و استغراق در خلق

شرح ویژگی‌های سفرهای چهارگانه

چرایی امر به ادبار با توجه به این معنا؛ عمران و آبادی عالم طبیعت یکی از دلایل است

عمران و آبادی جهان و شریعت نباید مانع از یکدیگر شوند

5ـ اقبال: سیر صعودی و رجوع به حق برای تکمیل خود؛ ادبار: سیر نزولی و بازگشت به خلق برای تکمیل خلق

صوت

فیلم قسمت اول (دریافت)

فیلم قسمت دوم (دریافت)

فیلم قسمت سوم (دریافت)

عملی