نسبت حق و خلق

صور معقوله اسماي الهي، از جهت عينيت آن‌ها با ذات حق تعالي، اعيان ثابته نام دارد كه اهل نظر كليات آن را ماهيات و جزييات آن را هويّت نامند.

حقيقت وجود به اعتبار ظهور در انسان يا عقل يا نفس يا طبيعت و مثال، عين ثابت نام دارد و در مقام رفض كثرات و اضلال كثرت در وحدت، عين وجود است[99]. در واقع «اعيان ثابته، مفاهيم و ماهيات امكاني است»[100]  كه در تعين علمي حق وجود دارند و چون تجلي و ظهور حق بدون اسمي از اسماي كليه يا جزييه معقول نيست، رابط اين تجلي، اسماي حق است و چون اسم عين مسمي است، اسماي الهيه عين حقند و چون صورت و معني و ظاهر و مظهر در وجود، واحدند، اعيان ثابته به اعتباري عين اسماي الهيه‌اند.