نفرين ستم‌ديده

آزردن ديگران سبب بيرون شدن از راه مستقيم سلوك است و تفاوتي ندارد كه دلِ آزرده از كه باشد؛ مؤمني باشد، مسلماني باشد، گنه‌كاري و يا حتي خداناشناسي باشد.

به گفته‌ی رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله): دَعوةُ المَظلوم مُستجابةٌ و إن كانَ كافراً، ففُجورُه علي نفسِه؛^[21]دعاي ستم‌ديده، مستجاب است، اگرچه كافر باشد. كافر اگر گناه بسيار دارد، ولي گناهان او بر عهده خودش است، به ديگران ارتباطي ندارد. گناهان او ستم بر او را روا نمي‌سازد. چنين نيست كه اگر كافري مورد ستم واقع شود، خدا از او حمايت نكند. خدا بندگانش را رها نمي‌كند، اگرچه كافر باشند. البته ستم روا نداشتن حتي به كافر و گنه‌كار، غير از انجام دستورات الهي است. اگر به امر خدا كافر يا گنه‌كاري مجازات شود، ستم نيست.

رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: دَعوةُ المظلومِ مُستجابَةٌ و إن كانَتْ مِن فاجِرٍ مَحوبٍ عَلي نَفسِه؛[22]نفرين ستم‌ديده، اگرچه پرده‌دري آلوده به گناه هم باشد، به اجابت مي‌رسد.

امام صادق (علیه السلام) فرمود: اتَّقوا دَعوةَ المظلوم فَإنّ دَعوةَ المظلومِ تَصعَدُ إلي السّماء؛[23]از نفرين ستم‌ديده بپرهيزيد كه به آسمان مي‌رود.