همنشيني با زنان يا مردان

نكته‌ی ديگر، شرحي بر دوستي زنان كه در حديث شريف آمده است و آن اين‌كه دوستي با زنان، بدترين نوع دوستي است (براي مردان) و ريشه بسياري از مفاسد است. چه اين‌كه ريشه بسياري از مفاسد ياد شده، شهوت است (به معناي اخلاقي آن نه عرفي) و همنشيني با زنان سبب افزايش شهوت است. اين نكته را توضيح بيش‌تر لازم است:

أـ همان‌گونه كه همنشيني مردان با زنان چنين اثري دارد، همنشيني زنان با مردان هم همين نتيجه را دارد، بلكه هر دو يكي هستند. اگر در روايت شريف، همنشيني با مردان ذكر نشده است، بدين خاطراست كه مخاطب او مردي بوده است و به يقين اگر مخاطب زني بود، همنشيني با مردان گفته مي‌شد.

مگر مي‌توان همنشيني مردان با زنان را از همنشيني زنان با مردان، جدا نمود؟ هرگاه زني همنشين مردي باشد، دقيقاً مردي همنشين زني شده است، پس چگونه ممكن است آن دو از هم جدا باشد. پس اگر همنشيني مردان با زنان نيك نباشد، همنشيني زنان نيز با مردان نيك نيست، پس منظور از همنشيني با زنان، همنشيني مردان با زنان است و برعكس.

ب‌ـ همنشيني با زنان (يا مردان) به‌طور غالب آن نتيجه را دارد. غرض از همنشيني مردان با زنان چيست؟ مقصود غالب و رايج از آن برخورداري از لذّت‌هاي جنسي و مانند آن است، چنان‌كه همنشيني زنان با مردان اغلب به همين منظور است. حديث شريف براي بيان موارد غالب مطرح شده است، بنابراين موارد استثنايي را ـ كه ممكن است بسيار هم باشدـ شامل نمي‌شود.

با توجه به آن‌چه گفته شد، اگر در مواردي چنين نباشد، مثل اين‌كه همنشيني با زني دانشمند، صالح و داراي معرفت باشد يا همنشيني با مردي اين‌گونه باشد و يا در مواردي قصد ياد شده ممكن نباشد، مانند همنشيني مردي با محارم خود مانند مادر، خواهر، دختر و مانند آن و يا زني همنشين پدر، برادر، فرزند خود و مانند آن باشد، پيداست كه اين همنشيني آثار ناپسند ياد شده را ندارد.

همنشيني به خاطر شهوت‌راني و در نتيجه غفلت از ياد خداست كه چنان تأثير ناشايستي را به همراه دارد و اين نه نقصي بر زنان است و نه بر مردان. نوعي تأثير طبيعي است كه به خاطر ناخوشايندي آن بايد از آن پرهيز نمود.

در پايان يادآوري اين نكته لازم است كه نام دو گروه از گروه‌هاي هشت‌گانه در يكي از نقل‌هاي حديث ياد شده نيامده است كه در چنين مواردي چندان غيرمعمول نيست كه راوي يا نويسنده و يا نسخه‌بردار دچار فراموشي و يا لغزش قلم گردد و چيزي از آن را نياورد.