خلافت الهي و ابتلا
پرسش (181):
سلام استاد حسيني عزيز.
در آيه مباركه 165 از سوره انعام، خداوند ميفرمايد: «و هو الذي جعلكم خلائف الارض و رفع بعضكم فوق بعض درجات ليبلوكم في ما اتيكم ان ربك سريع العقاب و انّه لغفور رحيم». و در آيه ديگر ميفرمايد: «و كذلك فتنّا بعضهم ببعض ليقولوا أ هولاء منّ الله عليهم من بيننا اليس الله باعلم بالشاكرين». (انعام، 53)
سؤال: 1ـ اين رفعت روي چه ملاك و حسابي است؟
2ـ آيا اين خليفهها مگر نميدانند كه اين رفعت از جانب خداست؟
3ـ اين امتحانات چگونه انجام ميشود؟ آيا ميتوان قبل از امتحان به كيفيت آن پي برد تا از آزمون آنگونه خارج شويم كه مرضي خدا باشد؟
4ـ در بخشي از سخنان متين شما خواندهام كه فرموده بوديد: اسمي كه در پايان هر آيه ميآيد، ربط مستقيم به محتواي همان آيه دارد و در واقع مخاطبان و يا مصاديق آيه مظاهر همان اسماء هستند. حال بفرماييد كه جمع اسم «شديد العقاب» با اسم « غفور رحيم» چگونه و به چه معناست؟ سلامت باشيد و تندرست.
سلام استاد حسيني عزيز.
در آيه مباركه 165 از سوره انعام، خداوند ميفرمايد: «و هو الذي جعلكم خلائف الارض و رفع بعضكم فوق بعض درجات ليبلوكم في ما اتيكم ان ربك سريع العقاب و انّه لغفور رحيم». و در آيه ديگر ميفرمايد: «و كذلك فتنّا بعضهم ببعض ليقولوا أ هولاء منّ الله عليهم من بيننا اليس الله باعلم بالشاكرين». (انعام، 53)
سؤال: 1ـ اين رفعت روي چه ملاك و حسابي است؟
2ـ آيا اين خليفهها مگر نميدانند كه اين رفعت از جانب خداست؟
3ـ اين امتحانات چگونه انجام ميشود؟ آيا ميتوان قبل از امتحان به كيفيت آن پي برد تا از آزمون آنگونه خارج شويم كه مرضي خدا باشد؟
4ـ در بخشي از سخنان متين شما خواندهام كه فرموده بوديد: اسمي كه در پايان هر آيه ميآيد، ربط مستقيم به محتواي همان آيه دارد و در واقع مخاطبان و يا مصاديق آيه مظاهر همان اسماء هستند. حال بفرماييد كه جمع اسم «شديد العقاب» با اسم « غفور رحيم» چگونه و به چه معناست؟ سلامت باشيد و تندرست.
مراتب رؤيت حبيب خدا (ص)
پرسش (183):
خداوند در مورد حبيب خود فرمود: «ما زاغ البصر و ما طغي» (نجم، 17) و در جاي ديگر فرمود: «ألم تر الي ربك؟» (فرقان، 45) اين دو آيه كريمه چگونه با هم جمع ميشوند؟ اگر جز ذات حق منظري و منظوري براي ايشان نبود، چرا بايد خداوند اين درخواست را طرح كند كه چرا به پروردگارت نمينگري يا نظري سوي پروردگارت داشته باش؟
خداوند در مورد حبيب خود فرمود: «ما زاغ البصر و ما طغي» (نجم، 17) و در جاي ديگر فرمود: «ألم تر الي ربك؟» (فرقان، 45) اين دو آيه كريمه چگونه با هم جمع ميشوند؟ اگر جز ذات حق منظري و منظوري براي ايشان نبود، چرا بايد خداوند اين درخواست را طرح كند كه چرا به پروردگارت نمينگري يا نظري سوي پروردگارت داشته باش؟