منزل دوم؛ توبه
اين اولين منزل سالكان پس از بيداري است و در هر صورت و همه حالات، طي و گذر از آن واجب است. بدين معني كه براي رسيدن به سعادت اخروي، از آن گريزي نيست. زيرا انسان هيچگاه بدون گناه يا تصميم بر گناه يا غفلت يا كوتاهي در معرفت و عمل نيست و هر يك از اينها سبب پيدايش تيرگي و تاريكي است كه براي رسيدن به منازل بالاتر نياز به استغفار دارد. پيامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود:
منزل سوم؛ تفکر
حال ما بايد اينك حال طالبي باشد كه گمشده دارد، چون بيدار گشته و توبه كردهايم. در غير اين صورت دوباره بايد از اول شروع كنيم. بايد همچون كسي باشيم كه عزيزترين دوستمان را گم كردهايم. اولاً، پيوسته به دنبال يافتن نشاني از او باشيم؛ ثانياً، با يافتن اندك خبري و نشاني از او، فرصت از دست ندهيم، به بازي و بيهوده اشتغال نورزيم.