الاشراق الحادی عشر: فی طاعة الملائکة لربٌ العالمین
اشراق دوازدهم در حد یک نکته تمثیلی ( نه برهانی ) درباره اطاعت ملائکه از خدای متعال است.
ملائکه الهی در اطاعت از خدای متعال چون و چرا ندارند، بلکه تصمیم گیری و انتخاب هم ندارند. صدور امر از طرف خدا با اطاعت ملائکه و انجام این امر یکی است. به گونه ای که بین امر و اتیانِ مأمور به، هیچ فاصله زمانی بلکه فاصله غیر زمانی نیست. به عنوان نمونه و از باب تشبیه امر معقول به محسوس برای تقریب به ذهن، اطاعت ملائکه از خدای متعال همانند اطاعت حواس، مخصوصاً حواس باطنی از نفس است. همانگونه که در اطاعت حواس از نفس احتیاج به امر، (چه امر لفظی و چه غیر لفظی نیست) همچنان نیازی به نهی لفظی و غیر لفظی نیز نیست، همین طور اطاعت حواس از نفس متوقف بر فکر و تصمیم حواس نیست بلکه اراده نفس در این امر برای اطاعت حواس از نفس کافی است؛ ملائکه نیز همین گونه اند. با این توضیح که اطاعت حواس از نفس چنان تام و تمام و بدون شائبه توقف و تردید و تصمیم گیری است که حواس حتی به وجود محسوسات و ویژگی های آنها آگاهی ندارد.