آثار
تعامل فقه و فلسفه
اينكه چرا فلسفهي اسلامي به اين وضعيت دچار شده و چه راهكاري را براي بازسازي و روزآمد كردن آن بايد پيمود، علل متعددي دارد كه به برخي از نكات آن اشاره ميكنم.
نسبت دين و فلسفه
روزنامه خراسان
چهارشنبه 21 فروردین ماه 1381، 25محرم 1423
شماره 15242
*رابطه دين و فلسفه از ديدگاه شما چگونه است؟
** ابتدا بايد ببينيم دين چيست. آيا دين را مجموعهي تئوريها و اعمالي ميدانيم كه سبب هدايت انسان ميشود يا اينكه تنها مجموعهي اعمال و مناسك را دين تلقي ميكنيم؟ به عبارت ديگر در اينجا دو ديدگاه وجود دارد؛ يك ديدگاه دين را دوبخشي ميداند؛ يك بخش آن را توحيد، چگونگي توحيد، خلق، كيفيت خلقت انسان، معاد و مانند اينها به حساب ميآورد و بخش ديگر آن را اعمالي ميداند كه شامل واجبات و محرمات و ... ميشود. اين نگرش دين را حقيقت و چارچوبي ميشمارد كه هم جهان شناسي دارد و هم انسان شناسي و هم خداشناسي.
نقد تكثر گرايي ديني
روزنامه قدس
پنجشنبه 15 اسفند 1381ـ 2 محرم 1424ـ 6 مارس 2003
سال شانزدهم ـ شماره 4375
اشاره:
يكي از مسايل مطرح و جنجال برانگيز در مباحث ديني در مراكز علمي و پژوهشي، بحث تكثرگرايي ديني است. اين مسأله كه در الهيات مسيحيت به عنوان اولين مباحث رسمي مطرح شده است، قدمتي ديرينه در فلسفه دين دارد و از جمله مسايلي است كه در ميان انديشمندان غربي و شرقي ـ مسيحي و اسلامي از اهميت خاصي برخوردار است. حال به جهت شناخت بيشتر از نظريه و تئوري تكثرگرايي، گفتگويي با حجت الاسلام و المسلمين دكتر حسيني شاهرودي، استاد دانشگاه انجام شده است كه تقديم شما ميگردد.