درس بیست و یکم

درس بیست ویکم
«عظم یا سیدی املی ،...فان کرمک یجل عن مجازات المذنبین و حلمک یکبر عن مکافات المقصرین ،و ما انا یا رب و ما خطری»
در جلسه قبل گفته شد که آن آرزوی بزرگی که انسان دارد به دلیل کرم و حلم خداست.
«فان کرمک یجل ٌعن مجازات المذنبین و حلمک یکبرعن مکافات المقصرین»
یعنی کرم تو بزرگتر از آن است که گناهکاران را مجازات نمایی و حلم تو عظیم تر از آن که مقصرین را مؤاخذه کنی.
البته ذکر این نکته لازم است که اگر اراده خداوند به مجازات مجرمی تعلق گیرد، این مجازات دیگر با کرم و حلم او انجام نمی شود  تا گفته شود: که تو چگونه با کرمت عذاب می کنی؟چه آنکه  خداوند باری تعالی صفات متقابل دارد .در دعای افتتاح می خوانیم :

ادامه مطلب...

درس بیستم

درس بیستم
«حجتی یا الله فی جراتی علی مسالتک مع اتیانی ما تکره، جودک وکرمک وعدتی فی شدتی مع قلٌة حیایی رافتک ورحمتک وقد رجوت ان لا تخیٌب بین ذین وذین منیتی، فحقٌق رجایی واسمع دعایی، یا خیر من دعاه داع وافضل من رجاه راج ،عظم یا سیدی املی وساء عملی ،فاعطنی من عفوک ،بمقدار املی ولا تواخذنی باسوء عملی، فانٌ کرمک یجٌل عن مجازات المذنبین وحلمک، یکبر عن مکافات المقصٌرین»

ادامه مطلب...

درس نوزدهم

درس نوزدهم
«اذا رایت مولای ذنوبی فزعت واذا رایت کرمک طمعت فان عفوت، فخیر راحم و ان عذٌبت بمنٌک و فضلک حجتی یا الله فی جراتی علی مسالتک مع اتیانی ما تکره»
بعد از اینکه در آغاز شب در دعای افتتاح آن گونه سخن گفته شد (در جلسه قبل  ذکر شد) در مناجات ابوحمزه که در نیمه های خلوت شب خوانده می شود، باید در مرتبه ای بالاتر سخن گفت.به تعبیری می گوید:خدایا! درست است که در آغاز شب و در جمع و شلوغی گفتم :هیچ ترسی ندارم؛ ولی این کارهای زشت من، مرا به وحشت انداخته است .

ادامه مطلب...