کلمه «اثبات »در مورد «خدا» نه تنها مطلوب نیست بلکه ناروا و نا مطلوب است . بدین خاطر که اثبات چه در ذهن و چه در عین ، همه به واسطه وجود خداست. بدین خاطر که او چون موجد کل است ، موجب و مثبت کل نیز هست و چیزی که موجب و مثبت باشد ، مثبت و موجد نیست و چیزی که موجب و مثبت نباشد ، قابل اثبات نخواهد بود.
ذکر دوباره این نکته بی فایده نخواهد بود که واجب تعالی در ذهن نیز  قابل اثبات نیست ، بدین خاطر که آنچه در ذهن اثبات می شود به وسیله او اثبات می شود .
در این زمینه می توان از عباراتی همچون :« راه پی بردن به اصل وجود خدا »یا «وسیله ای برای راه پیمایی ذهنی به سوی خدا . » نه اثبات وجود او ، استفاده نمود.