... در کربلا و كاري كه حضرت اباعبدالله (صلوات الله و سلامه عليه) انجام داد، یک‌بار دیگر وجود احمدیِ احدی حبیب خدا (صلوات الله و سلامه عليه) عیان و آشکار شد. آن‌هم نه‌تنها در قالب امام حسین (صلوات الله و سلامه عليه) بلکه در قالب هر کسی که محو وجود امام حسين (صلوات الله و سلامه عليه) شده بود.
زمينه فراهم شد امام حسين (صلوات الله و سلامه عليه) در مورد علي اكبر (صلوات الله عليه) فرمود كه «اشبه الناس برسول الله» است؛ خلقاً، خلقاً، منطقاً.
اگر خُلق احمدي و احدي مي‌شناسيد و مي‌خواهيد، به علي اكبر (سلام الله عليه) نگاه كنيد؛ اگر خَلقش را مي‌خواهيد، اگر منطقش را مي‌خواهيد، همين است و ديگر صفات و ويژگي‌هايش نيز همين‌طور است.
وقتي علي اكبر (سلام الله عليه) اين‌گونه باشد، تفاوت علي اكبر و علي اصغر (سلام الله عليهما) فقط در اكبر و اصغر بودن‌شان در جهان طبيعت است. علي اصغر و اوسط هم همين‌گونه است. ديگران كه نام‌شان علي نبود هم همين‌گونه هستند.
به تعبير ديگر، خداي متعال در کامل‌ترین صورت، خود را یک بار در عالم هستی آشکار کرده است، به‌گونه‌ای که کسی نتواند و معذور نباشد كه بگوید: نمی‌دانستم و الا تبعیت می‌کردم؛ نمی‌شناختم و الا محبت می‌ورزیدم. حجت را تمام كرده است.
اين‌ها به لحاظ زماني هم نكات دقيقي دارد كه وجود مبارك پیامبر (صلوات الله و سلامه عليه)، وجود مبارك حضرت فاطمه (سلام الله عليها)، وجود مبارك امير مؤمنان (صلوات الله عليه) و وجود مبارك امام حسن مجتبي (صلوات الله و سلامه عليه) هر كدام عيان شدند و آشكار شدند، خدا در وجه آن‌ها درخشيد تا خلق راه، روزنه و مسير ولايت را بشناسند و گرد پرچمدار توحيد كه ولي كامل هست، بچرخند و طواف كنند؛ اين‌ها زمينه‌ساز بودند.
بعد از امام حسين (صلوات الله و سلامه عليه)، امام سجاد، امام باقر، امام صادق، امام كاظم، امام رضا و شايد امام جواد (صلوات الله و سلامه عليهم)، پنج امام نهایت تلاش و کوشش را بعمل آوردند تا این تجلی که در کربلا رخ داده است را بر همه‌ي خلق عيان كنند و اگر كسي در خواب، خيال و توهم است، نفهميد، نديد يا متوجه عظمت نشد، كوشيدند تا اين جلوه را بر همه بنمايانند.
یکی از اسرار روضه خوانی‌ها همین است.